Μακρινός ή Μακρηνός, Ιωάννης

(13ος αι.). Βυζαντινός στρατηγός. Υπηρετούσε στον στρατό του βασιλιά της Νίκαιας Ιωάννη Γ’ Δούκα ή Βατάτζη και πήρε μέρος στη νικηφόρα εκστρατεία εναντίον του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Άγγελου Κομνηνού. Το 1259 συνέβαλε στην ανάρρηση στον θρόνο του Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου και γι’ αυτό τον διόρισε παρακοιμώμενο στην Αυλή του. Το 1263 πήρε μέρος στην εκστρατεία εναντίον των Φράγκων της Πελοποννήσου, υπό τις διαταγές του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Επειδή όμως οι Τούρκοι μισθοφόροι προσχώρησαν στους Φράγκους, τα βυζαντινά στρατεύματα ηττήθηκαν και ο Μ. αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε σε κάποιο φρούριο. Ο Μ. κατηγορήθηκε για προδοσία και για συνεννόηση με τον ηγεμόνα των Φράγκων Γουλιέλμο, ο οποίος του πρότεινε ως σύζυγο τη βαρόνη της Βελιγοστής, κόρη του πρώην βασιλιά της Νίκαιας Θεόδωρου Β’ Λάσκαρη. Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ πίστεψε τις κατηγορίες και αντάλλαξε τον Μ. με τους επίσημους Φράγκους κρατούμενους στην Κωνσταντινούπολη· τελικά τον τύφλωσε.